Režija srpskoruskih službi i njihovih lokalnih paraobavještajnih podružnica često nadmašuje čak i onu holivudsku.
Filmske scene ekstradicije Duška Kneževića, čije su konačno provođenje pravdi - gle čuda! - prećutali prepošteni dr Dritan Abazović i mr Aleksa Bečić, samo su dio koordinisanog kreiranja atmosfere kriminalizacije i pritiska na cijeli procrnogoski blok, posebno na predsjednika Mila Đukanovića.
8Istovremeno, tužilaštvo i tabloidi pod kontrolom srpske službe bezbjednosti permanento vode kampanju progona bivšeg specijalnog tužioca Milivoja Katnića; slučaj koji, što zbog procesnih razloga, više zbog dramatičnog štrajka glađu, ispisuje crne stranice crnogorske istorije progona i hajke.
Ništa manje, slučaj direktorice ASK Jelene Perović, koja je žrtva gotovo kafkijanskog procesa u režiji tužilaštva i tabloida (od januara, čak 137 negativnih tekstova u navodno crnogorskom tabloidu!), pokazuje da hajke nisu pošteđene ni žene. Čak nimaloljetno dijete gospođe Perović!
Inkvizitorski metod SDT Vladimira Novovića ne ostavlja prostor za drugačiju interpretaciju njegovih posljednjih poteza: riječ je, naime, o brutalnoj političkoj instrumentalizaciji, čije posljedice nisu samo tragicne lične sudbine. Posljedice uvijek vode kolektivnim dramama - besudnoj zemlji.
Najveću odgovornost za staljinističku surovost i samovolju SDT Novovića, ali i za cjelokupnu atmosferu koja direktno podriva crnogorsku državu i društvo, snosi zapadna međunarodna zajednica.
Sad se Crna Gora napušta u korist i za korist ludačke opasne mašinerije velikosrpskog nacionalizma
Cinično je glasno ćutanje zapadnih diplomata, kao i njihova sporadična prigušena kritika NKVD-ovskih poteza (i poruka) crnogorskog tužilaštva. Nije li apsurd cijele zapadne politike, prije svega američke, da ćuti na brutalno kršenje ljudskih prava građana koji se spektakularno hapse, javno ponižavaju, odvode u zatvore, u kojima, po 17 mjeseci i duže, čekaju podizanje optužnice ili početak sudjenja?!
Da li naši zapadni saveznici zaista odobravaju tužilačko iživljavanje nad teško bolesnim Milvojem Katnićem, dok ruska agentura koja je, pred njihovim očima, duboko premrežila sve crnogorske institucije i društvo, osvaja posljednje poluge izvršne vlasti?
Osveta za procesuiranje državnog udara tek je počela, Katnić je prva adresa. Kao i prethodnih 25 godina, ključna meta je predsjednik Đukanović. Nakon njega, meta su oni - zapadna politika i Zapad, čije će kardinalne političke greške i pogrešne procjene u Crnoj Gori i regionu na kraju platiti i njihovi poreski obveznici.
Seciranje balkanske NATO države, komad po komad, neodoljivo asocira na Kurde, uz kosovske Albance, narod koji je vjerovatno najviše zanesen, time i lojalan, fundamentima američkog društva i njegovim vrijednostima.
Tokom sukoba na Bliskom istoku, posebno u sukobima sa Islamskom državom, Kurdi su bili na prvim linijama fronta. Njihove Pešmerge, elitne ženske jedinice, inspirisale su otpor širom cijele regije, vodeći specijalne operacije u kojima regularne iračke jedinice nisu mogle da služe ni kao statisti.
Najveću odgovornost za staljinističku surovost i samovolju SDT Novovića snosi zapadna međunarodna zajednica
Njihova borba, njihova žrtva trebalo je da bude podstrek za formiranje državnog okvira. Umjesto toga, američka politika, čije je osnove - o, ironije! - postavio ambasador Kristofer Hil, nakon uspješnog referenduma o nezavisnosti, napustila je svoje ključne saveznike. I to u korist stabilnosti, ne bi li pacifikovala regionalne autokrate - predsjednika Turske Redžepa Taipa Erdogana i iranskog ajatoloaha. Bilans je Bliski istok u predvorju sukoba širih razmjera.
Paralele su očigledne, čak i intuitivno. Crnogorci su podržani kad je trebalo rušiti fašistički režim Slobodana Miloševića, podržati stabilizaciju Balkana i konstituisanje regionalne saradnje.
Sad se ista Crna Gora napušta u korist i za korist ludačke opasne mašinerije velikosrpskog nacionalizma. Istog koji ovih dana, kao svoju fasadu, prezentuje kabinet lutke na koncu razjarenog Aleksandra Vučića. Jer, Vlada Miloša Vučevića je po svom karakteru - ratna!
Opšte je mjesto da politika popuštanja takvim režimima, prije njihovog tragičnog političkog kraja (sjetimo se da je “faktor mira i stabilnosti”, notorni S. Milošević, završio u Hagu!) vodi njihovom jačanju.
Novo napuštanje, odnosno izdaja Crne Gore, od strane zapadnih saveznika neoprostiv je zločin. Ishod je viđen 1918. Ipak, to nije Amerika o kojoj je pisao i u koju se uzdao crnogorski zanesenjak i prvi crnogorski američki student Nikola Petanović Naida.
Nije to ni Amerika u koju je vjerovala generacija Crnogoraca kojoj pripadam.
